Opnieuw rekt Nauta de grenzen van de haiku op. Eerder nam de dichter de haiku op de schop, met de bundel Hyperhaiku’s. Met Sudaiku’s (de vijfde) gaat hij nog verder. De lezer mag zich dit keer wagen aan het oplossen van talige sudoku’s, met alleen de gedichtentitels als handvat voor wat er kan staan. En ja, dat betekent concentreren en systematisch denken. En nee, dat leidt niet automatisch tot begrijpen, tot weten wat er staat. Maar is dat niet de uitdaging van alle poëzie?