Soms werkt het niet, bleek na de tentoonstelling Landscape with Tree van modefotograaf Jamie Hawkesworth in Huis Marseille. Veel herhaling, geforceerd kunstig en ontbrekende context (en ook simplistische begeleidende teksten). Huis Marseille biedt doorgaans gestileerde tentoonstellingen, gepolijste fotografie die door de goed ingedeelde ruimtes ook goed uitkomt. Bij Jamie Hawkesworth dacht ik steeds: o jee, deze fotograaf wil aan kunst doen. Dus fotografeert hij in de Transsiberië Express mensen alleen “van achter”, dat je wel begrijpt dat er een concept is. Of hij gaat een weekend “embedded” in een busstation om eindeloos portretten van passanten te maken. Zelf zegt hij:
De portretten van de voorbijgangers in het busstation zijn een blauwdruk geworden van mijn fotografische praktijk: daar heb ik geleerd over licht en heb ik geduld leren oefenen om te wachten tot een ontmoeting plaatsvindt. Daar heb ik geleerd om vreemden aan te spreken en de schitterende details vast te leggen waardoor ik werd aangetrokken. Daar werd ik me bewust van de essentiële en alchemistische mogelijkheden van fotografie, waarmee het toeval en het vluchtige kan worden vertaald en vastgelegd.
Een fotograaf die met mensen moet leren omgaan en pas op straat leert hoe hij licht gebruikt… Jaja. Deze Jamie is heus een goede fotograaf, maar hier in huis Marseille kreeg hij de ogenschijnlijk onmogelijke opdracht om meer dan één bladpagina te vullen. Dat lijkt hem in elke ruimte te overvallen. Dus doet-ie een landschapje, wat naakte dikke dames met gekke mutsjes, en ach waarom niet … enkele ruimtes busstation! Ik weet niet hoezeer Huis M begeleidt, maar meer richting geven had wat mij betreft geholpen.
Mark van der Schaaf 