Volhouden

Vandaag kwam de tweede lading voor de badkamer: de wastafel, spiegelkast, radiator, glazen douchewand. Dit keer was het zware tillen in een halfuur gedaan. Ik zei nog tegen Roos dat we dit nooit meer in ons leven hoeven te doen, waarna ik plots moest denken aan mijn eigen eindigheid.

Gisteren kreeg ik van mijn broer slecht nieuws over mijn vader. Hij is hard gevallen, in de douche dit keer, met een scheurtje in zijn heup als gevolg. Hij ligt nu in het ziekenhuis waar ik hem vanmiddag bezocht. Hij maakt altijd dezelfde grappen. Dat als hij er over veertig jaar nog last van heeft, hij de kranten zeker haalt. Ik noem het karakter, want zijn leven is moeilijk geworden. Nauwelijks zicht, altijd al wankel op de benen en voorlopig aan bed gekluisterd. Ik had hem graag het leven van mijn schoonvader gegund, die even oud is als hij (ook van november 1933) maar die nog reist en vitaal oogt.