Ongemak

In Pakhuis De Zwijger zag ik de voorpremière van documentaire Verdacht, een film over etnisch profileren door de politie, gemaakt in opdracht van Controle Alt Delete. Het zou een vervelende avond worden, beloofde de gastvrouw, want we kregen verhalen voorgeschoteld die aantonen dat agenten nog steeds mensen eruit pikken omdat ze een kleurtje hebben. En niet zoals het hoort op basis van objectief verdacht gedrag. Agenten handelen naar willekeur en zijn bevooroordeeld, concludeerde men in het nagesprek. Anderen spraken over institutioneel racisme, maar dat was niet louter toe te schrijven aan de politie, maar aan heel de maatschappij. Mijn Indo-Nederlandse buurman zei doodleuk dat discriminatie in het DNA van alle witte mannen zit. Dat ging zelfs dit sterk ge-opinieerde publiek (onder wie Gloria Wekker en Sylvana Simons) een stap te ver. Discriminatie moet je niet met discriminatie bestrijden.

Vragen over de film zijn er wel, over de eenzijdige vertelling, het gemis aan wederhoor, dat er geen vrouwen die hun verhaal deden (merkte Wekker op), over het gedrag van de slachtoffers … maar al die vragen namen het ongemak niet weg. Er gaat iets niet goed en daar hebben mensen serieus last van. De docu had An Inconvenient Truth kunnen heten.

Van mijn broer gehoord dat mijn vader voorlopig naar een tehuis gaat om te revalideren. Zelf wilde hij in het ziekenhuis blijven, ‘want dan is er direct hulp als er iets mis gaat’, maar gelukkig is voor een meer huiselijke omgeving gekozen.

De badkamerverbouwing is begonnen. Al op de eerste dag is alles gesloopt. Het betekent ook twee weken zoeken naar plekken om te douchen.