Ze zocht het op. Ik loop in een passage, als ik van achteren wordt geduwd. Degene die dat doet – het blijkt een meid (een wijf eigenlijk) – snijdt me direct de pas af naar links en kijkt dan omzichtig om of ik er wat van ga zeggen. Waar was dat voor nodig, vraag ik. Maar ze loopt weg, de Albert Heijn in. Daar moet ik ook zijn, dus bij de groente ontstaan problemen. Roos vraagt waarom ze dat deed, waarop ze zegt dat ik haar de pas afsneed. Draai de leugen gewoon om. Dan wordt ze agressief naar Roos (nooit verstandig, die kan zich goed verweren), maar ik spring ervoor. Ze begint woest aan mijn paraplu te trekken. Een soort van schreeuwend touwtrekken (zij dan) in de supermarkt volgt. Je merkt direct het nadeel van de 15-jarige zaterdaghulpjes: die doen niets. Ik weet haar van mij af te zetten, waarna een scheldpartij volgt. Sukkels zijn we en erger. Vervolgens een kat- en muisspel, met smerige blikken telkens als ze ons in een gangpad ziet. Het is een vreemde ervaring: agressie die zich plots en onverwacht tegen je keert.
Ik bezocht mijn vader donderdag en woonde een moeizame fysiotherapie-sessie bij. De koffie erna was gezellig. Gisteren is ie weer gevallen, waardoor er nieuwe foto’s gemaakt moeten worden van de al pijnlijke heup. Ik vrees voor zijn mobiliteit. Na de eerste harde val, is hij nu twee keer gevallen. Het wordt een lang herstel, zo dat al gebeurt.
De tegelzetter kwam vandaag de laatste tegels leggen. Morgen komt hij even langs om te voegen waarna het meeste werk is gedaan. Hierna nog kitten, de wastafel, radiator, de douche en de douchewand plaatsen en de klus is klaar; op woensdag.
Op tv zegt iemand dat ie bang is voor een stukje paniekgevoel.
Mark van der Schaaf 