Je kon er vergif op innemen dat ik tijdens de IDFA-documentaire Closing Time in slaap zou vallen. Om 05.00 uur al op, dan werken, twee wijntjes, een stevig maal en dan een film van twee uur, met eindeloos durende shots (vijf minuten naar striemende regen op een dak, vier minuten naar een hond die zijn poten likt, een man op een berg die door de wind bijna omver wordt geblazen: dat laatste shot zag ik overigens niet, maar vertelde Roos). Het waren sfeervolle beelden van een gemeenschap onder een snelweg in Taipei, gecentreerd rond een eettentje, maar het leek om de esthetiek te gaan. Er was geen verhaallijn om mij bij de les te houden. ‘Het had makkelijk in een halfuur gekund’, concludeerde Roos terecht.
Bij de koffie naar Close Up gekeken, dat de opkomst, ondergang en wederopstanding van de Bijlmermeer liet zien, met de flat Kleiburg als centraal punt. De Bijlmermeer is in bestuurlijke kringen dood verklaard, geen redden aan, maar de gemeenschap blijkt toch veerkrachtig en werkt vanuit de ‘klusflat’ Kleiburg aan een nieuw Amsterdam Zuidoost. En dan word je toch nieuwsgierig wat het kost om daar naartoe te verhuizen: 250.000 euro voor een huis van 80 m2. Het simpele feit dat we dit toch opzochten, laat al zien dat er een nieuw idee is ontstaan over dat stadsdeel.
Mocht je trouwens in de buurt zijn van FOAM, ga er dan direct heen, voor de ontzagwekkende kunstinstallatie Point Cloud, Old Growth van Persijn Broersen en Margit Lukács, die een serie video-/lichtwerken maakten rond het woud van Białowieża, het laatste Europese oerbos. Alleen al het lied van de Iraanse operazanger Shahram Yazdani is de tocht waard.
Mark van der Schaaf 