Het kon niet uitblijven: Roos was de afgelopen dagen ziek en ik ben het nu, tenminste, ik ben grieperig, met een zere keel en veel snotteren. Mijn vader zei vroeger: het gaat wel over als je een meisje wordt, wat ik toen niet begreep en nog niet. Of het is een conceptuele insteek op uitzieken, maar op conceptueel denken heb ik mijn vader nooit betrapt. Ik bezocht hem vrijdag. Hij toonde zich opnieuw erg vergeetachtig, kan zich bepaalde perioden of ervaringen helemaal niet meer herinneren. Alleen lang geleden, zijn tijd bij de NDSM, haalt hij gemakkelijk terug. We konden nog wel met moeite terugrekenen wanneer hij bij de gemeente Purmerend kwam werken. Hij zei me dat hij geen oefeningen meer hoefde te doen (het woord fysiotherapie ontschoot hem even) en dat het scheurtje in zijn heup was hersteld. Goed nieuws dacht ik eerst, maar geen oefeningen doen verbaast me. Straks, als hij weer thuis is, zal hij vaker in de benen moeten., in tegenstelling tot de neiging nu om maar op bed te blijven liggen.

Ik heb voor het eerst een inktvis schoongemaakt. Zonder ooit een kookboek te hebben gelezen, wist ik feilloos wat te doen. Komt door kookprogramma’s kijken.
Ik dacht ook nog aan dit: EARTH without ART is EH…