‘Door terug te kijken op herinneringen, zien we duidelijker wat het belangrijkst voor ons is’, lees ik in het jaarboek dat Facebook speciaal voor mij maakte. Daar moest ik over nadenken, want vind ik het verleden belangrijker dan wat komt? Of was het een wat pathetische manier om te zeggen dat je je vrienden moet koesteren? Punt is dat ik de laatste tijd vooral vooruitkijk. Naar hoe het met mijn vader gaat (steeds slechter helaas), naar mijn steeds inniger band met Roos en naar hoe het met mij gaat. Wat dat betreft … ik zit in een goede fase. Ik voel me sterk, in mijn werk, wat zelfs leidde tot een promotie. Senior mag ik mij noemen, passend bij de grijze baard en – denk ik – bij mijn positie in het team. Ook kijk ik uit naar mijn vrije week, einde jaar, waarin ik creatief ga doen, waarin ik aan mijn poëzie ga werken (wie wacht er nog op inspiratie?) en heel veel andere dingen. Denk ik nu. Het zal wel uitdraaien op uitslapen, schoonmaken, klusjes in huis, maar ach … ook geen slecht vooruitzicht.