Sinds ik met mijn vader op doktersbezoek was donderdag, spoken de woorden Food for Thought door mijn hoofd. Mijn vaders gezondheid geeft namelijk genoeg stof tot nadenken, met bovenal de vraag of hij nog zelfstandig kan wonen. Hij loopt nauwelijks, zit liever in zijn rolstoel en is daardoor zeer immobiel. Ook ziet en hoort hij slecht en eet hij te weinig. De psycholoog zei dat je niet alleen eet voor het lichaam, maar ook het brein voeding nodig heeft. In een zorgcentrum is daar meer toezicht op, en het is gezelliger, zegt ie zelf, met al die oudjes om hem heen.

Ondertussen heb ik zomaar een nieuwe poëziebundel klaar: Veulen van bloed en honing. Ik verwacht nog kritieken van mijn poëzie posse, waarna hij in (kleine oplage) wordt gedrukt. Ik twijfelde of ik de bundel als e-bundel zou aanbieden, maar iets in handen hebben gaat voor.

Ondertussen gaat Ton van ’t Hof toch weer met nieuwe chapbooks beginnen, wat ik zeer goed nieuws vind. Hij zet de serie open voor alles en iedereen die zich in pakweg dertig tot veertig pagina’s creatief of maatschappelijk wil uiten. Ik ben benieuwd wat dat teweeg gaat brengen.