Nieuw verschenen heet de rubriek in het poëzietijdschrift Awater. Mijn nieuwste is net verschenen, dus vermelding in die rubriek leek me passend. Het is een kleine rubriek, met de naam van de bundel, auteur, uitgeverij en verschijningsdatum. Heel veel heeft het niet omhanden. Maar eigen beheer past niet, antwoordde de bureauredacteur, want dan zou de lijst te lang worden. Feitelijk klopt de rubrieksnaam dan niet, zou dan Nieuw verschenen bij erkende uitgeverijen moeten heten, maar ik ben redacteur genoeg om te snappen dat dat niet bekt. Ook weet ik dat het commercieel niet interessant is voor de uitgeverijen die Awater wel voeden om ook eigenbeheerproducties te brengen. Maar dacht ik later, waarom niet? Waarom geen volledige lijst van alle poëzie die die maand is verschenen? Het is extra kopij en dus gemakkelijk voor de redactie. En je laat zien wat er nog meer gebeurt op poëziegebied, zodat je het volgende iets beter kunt claimen:

In poëzietijdschrift Awater – het grootste literaire tijdschrift van Nederland – vindt u nieuws, achtergronden en recensies over poëzie.

Het grootste literaire tijdschrift brengt dus niet al het nieuws over poëzie. Redacties maken keuzes, prima, maar wees opener over die keuzes. Of maak bijvoorbeeld elke maand een minirecensie over een bundel die niet bij de bekende uitgeverijen uitkomt. En dan kun je er met alle bureauredacteuren smalend om lachen, het afbranden voor mijn part, maar je geeft dan meer dichters een podium dan alleen de eigen clan. (Dit probleem stelt Ton van ’t Hof overigens al jaren aan de kaak.)