Inmiddels werk ik voor twee teams: de redactie in Rotterdam en de news room in Den Haag. In die laatste zit een jonge collega, die ergens begin twintig is. Ik heb dit weekend niet veel gedaan, beantwoordde ik haar vraag. Ik zocht en vond een nieuwe winkel voor mijn racefiets(onderhoud) en heb daar nieuwe pedalen laten plaatsen. Wat zij deed? Stappen natuurlijk en cocktails drinken. Haar favorieten zijn een Sex on the Beach en een Pornstar Martini, wat haar zelf verbaasde, nu ze het zo opsomde.

Het is gelukkig een pittige dame die bestand is tegen de veertigers en vijftigers met wie ze werkt en die een kitscherige hang hebben naar nostalgie. Doris Day stierf vandaag, wat natuurlijk leidde tot Que Sera Sera en Doe Maar (hé, er is geen bal op tv, alleen een film met…). Nee, ze kende de naam niet, zoals wij de namen van nu niet kennen. Mooie balans.

Ook mooi: de oppositie in Istanbul kiest als antwoord op de boosheid en het cynisme in de politiek voor radicale liefde. De nieuwe burgemeester van die stad moet zijn ambt weer inleveren door herverkiezingen, maar reageerde anders dan verwacht.

‘Zelfs dictators gebruiken liefde, maar hun liefde gaat uit naar degenen die hen liefhebben. Je moet dieper gaan, en dat is radicale liefde: contact maken met mensen aan de andere kant, die soms vol met haat tegenover je staan.’ […] Als je op die manier liefhebt, op een radicale manier, dan wordt het een wapen. Als we liefde als een strategie gebruiken, dan wordt het een kracht.’