Ik ben een drinker met een schrijfprobleem, zei de Ierse dichter-schrijver Brendan Behan, die – saillant detail – in de jaren 50 in Parijs de kost verdiende als pornograaf. Soms denk ik aan 2001 toen ik een jaar in Dublin woonde en werkte voor het callcenter van UPS. Het is anders gelopen, maar bijna was ik langer gebleven, misschien zelfs permanent. Het prettige van Ierland van toen – en misschien nog – was dat niemand dacht aan overmorgen, waar Nederlanders nu al bezig zijn met hun pensioen. Het beviel me goed, die leef-bij-de-dag-mentaliteit.

Vandaag ontmoette ik eindelijk mijn wijkagent. Ik gooide glas en papier weg en hij was druk met handhaven, van afval niet opgeruimd bij een woonboot. Ik zei hem dat ik een ondersteunende collega was, waarop hij direct antwoordde dat hij niet zonder ons kan. Ook heeft ie wat ervaring met communicatie en dus was er een klik. Zo kent hij nog de nestor van ons team (Harro). Het tumult over de politie van de laatste week kwam kort ter sprake. Diversiteit is belangrijk en nodig, beantwoordde hij mijn vraag, maar al die mensen die op die gronden worden aangenomen krijgen het zwaar, vreest hij. Niet door een stugge cultuur, maar meer dat iedereen naar de nieuwkomers kijkt, met torenhoge verwachtingen. Jij bent speciaal binnengehaald, dus maak het maar waar, zal de modus zijn, wat niemand gemakkelijk afgaat

Omdat ik gisteren niet sportte, stond ik vandaag vijftig minuten op de crosstrainer. Als beloning vanavond heerlijk gebakken tong met friet. The days are sound.