Ik wilde uitzoeken hoe de wijk Peelo stemt, wat daar het gemiddelde inkomen is, maar elke uitkomst zou generaliserend werken en dat helpt niet bij de discussie over wat er in de Asser wijk is gebeurd. Een 32-jarige man, vermeend pedofiel, is door vijf mannen zodanig mishandeld dat hij is overleden. NRC sprak enkele buurtbewoners die vinden dat de vijf mannen ‘deden wat iedereen zou doen’, en dat het typisch Nederland is als deze mannen worden gestraft. Er is toch recht gedaan? Gaat het om (seksueel) geweld tegen kinderen dan is geweld legitiem, beginnend bij pesterijen en uitmondend in dit: een man is doodgeslagen, mensen namen het heft in eigen hand. Weerzinwekkend.

Ik las daarna over lynchpartijen in Amerika een eeuw geleden en recenter in India, waar mensen zijn vermoord doordat er via sociale media geruchten werden verspreid. Tot zover bekend is de laatste lynchpartij in Nederland die van de gebroeders De Witt in 1672. In Urk is het in maart dit jaar gelukkig niet zo ver gekomen. Daar werd een Marokkaans gezin ernstig belaagd omdat de 18-jarige zoon vervelend zou zijn geweest tegen een Urker meisje. ‘Dat moet je niet doen als Marokkaan, dan heb je de poppen aan het dansen op Urk,’ liet een Urker weten tegen het Algemeen Dagblad. Ik vrees dat Nederland dit voorval al is vergeten.

Ik wilde schrijven over het opiniestuk ‘Stop met opdringen witte cultuur’, waarin het cultuurbeleid wordt afgedaan als mislukt, want het beleid komt van en is afgestemd op wit, grote stad en 50-plus. Dat ben ik. En ik loop niet warm voor de alternatieven, dat cultuur en kunst ook is hoe je je kleedt, je je haar doet, voetbalcultuur is, gamen, naar de bioscoop gaan en wat je op straat doet. Beleid verander je niet door een stoelendans (van wit naar divers), maar kunst en cultuur doen er even niet toe.

De centrale problemen van deze tijd komen uit deze crisis: eenzaamheid, groeiend onderling wantrouwen, polarisering, tribalisme, een spirituele crisis veroorzaakt door het verliezen van een gedeeld doel. David Brooks