‘Je bent vogelvrij verklaard’, zei een Amsterdamse agent bij De Wereld Draait Door. Hij zat naast een collega naast de korpschef om te praten over het toenemend geweld tegen agenten, wat helaas ook andere hulpverleners overkomt. De agenten vertelden over een aanhouding eerder dit jaar waarbij de verdachten (als groep) zeer gewelddadig werden. De agenten liepen ernstige verwondingen op, waarbij een van hen zei dat de verdachten eerder vrij waren dan zij, die een maand in het ziekenhuis lagen. Ze riepen de politiek nogmaals op om dit geweld echt zwaar te bestraffen. Ik werd er stil van.

‘De samenleving heeft een gedragsprobleem’, constateerde een politiechef begin april in Trouw. Hij ziet dat als mensen gecorrigeerd worden, ze dat niet meer accepteren en sneller geweld gebruiken.

Je staat gewoon met iemand in gesprek en in één keer krijg je een klap, dat hoor je vaak. Waar komt die interne agressie opeens vandaan?

Ik ben gelukkig nooit geslagen, maar merk dat onze samenleving onder hoogspanning staat. Zo zijn verbale confrontaties zeker in Amsterdam aan de orde van de dag. Laatst deed ik net op tijd een stap terug om niet door een brommer te worden overreden die vanuit het niets op me afreed. Geen excuses natuurlijk maar een grote bek, wat ik daar deed. Zo word ik wel vaker uitgedaagd, door opgeschoten gasten, jongens die het een kleine overwinning vinden als ze een volwassen vent de maat durven nemen. Jezelf beheersen is misschien lastig, maar ik laat me niet in met geweld. Dan draag ik bij aan wat ik verafschuw. Ik dacht ook: agenten hebben een olifantshuid, want dit overkomt hen elke dag; geweld, uitgedaagd worden, uitgescholden, gesard.

Collega Hans bracht zijn fotoboek mee van zijn Japanreis twee jaar geleden, wat onze voorpret alleen maar verhoogde. Prachtige plaatjes (Hans heeft een fotografenblik) van een prachtig land. En handig ook: wij gaan zijn reis grotendeels volgen.