Een paar maanden geleden kondigde ik het definitieve einde aan van mijn jonge jaren, toen een jongeman in de metro mij herhaaldelijk zijn plek aanbood om te zitten. Het waren de omstandigheden besef ik nu, dat er geen andere senior in de buurt was die ouder en behoeftiger oogde. Nu is vandaag op de 50PlusBeurs, waar ik voor het werk was, bij een stand die ouderen wijst op de gevaren van cybercrime. De stand stond naast ’s werelds beste stoomstrijkijzer, Max en de KBO-PCOB: de grootste seniorenbond in Nederland. Die heeft speerpunten als zingeving en digitalisering, maar het leidde niet tot samenwerking met ons.

Collega’s prezen me bij terugkomst dat ik als 53-jarige mijn vijftigplus-zijn nu al omarm, dat ik ervoor durf uit te komen. Ik vrees dat ik dit jaren moet aanhoren, wat bovenop de lopende spot komt dat ik op Paulus de Boskabouter zou lijken. Eén collega schept een sardonisch genoegen in die vergelijking en heeft een plaatje van Paulus op zijn mobiel, dat als ik bel hij kan lachen. En steevast doet hij daarna Eucalypta na. O, kon ik maar de spot terugdrijven…

Een marketingdame van Max kwam ook langs. Ze zei dat het jammer was dat we die mascotte niet hadden meegenomen. Harm Alarm probeerde ik, maar nee, dat was het niet, zei ze met klem. Ze zocht wat op haar mobiel en vond een plaatje van Harm Alarm. ‘Dat is hem’, zei ze trots. ‘Die had hier moeten staan.’ Ik kan hem wel nadoen (Ik blijf het toch zeggen) zei ik, ‘maar Harm Alarm is bedoeld voor woninginbraken.’

Onze standhouder verzuchtte dat ze de vrijkaarten niet aan de straatstenen kwijt raakte. Een paar jaar geleden was haar moeder na wat aarzelingen toch gegaan, maar ontzet teruggekeerd dat ze op de beurs ook grafkisten hadden. Die zag ik vandaag niet. Wel een kek modelletje rollator, voor Paulus de Rolkabouter.