Mijn Duitse neef Carsten heeft tot mijn verrassing zijn carrière als financieel adviseur aan de wilgen gehangen, lees ik op zijn blog. Hij reist momenteel geheel alleen door Schotland als Munro Bagger. Munro’s zijn bergen hoger dan 3000 voet en zijn vernoemd naar Sir Hugh T. Munro (1856-1919), die 282 van dergelijke Schotse bergen in kaart bracht; wandelend en klimmend. Mijn neef doet ze aan met zijn WoMo (Wohnmobil), maar is sportief genoeg om er een paar te beklimmen.

Mijn neef is net 53 geworden, even oud als ik ben. Ik wil hem graag vragen waarom hij tot dit besluit is gekomen. Misschien kon het gewoon, zaak van de hand doen en met je gezin van de rente leven. Misschien is het ‘t besef dat je over de helft bent en je nog iets wilt doen, dat je ergens betekenis aan wilt geven. Ik denk niet dat je dat bereikt door 282 Schotse bergen te zien, maar ik vind het een heerlijk onzinnige keuze. Je kunt ook op pelgrimstocht gaan, een motor kopen of naar Drenthe of Groningen verhuizen, maar 282 bergen zien is nutteloos genoeg. Zou ik het doen? Zonder Roos? Geen denken aan, maar er schuilt een romanticus in mij, een man met een hang naar nostalgie. Die zomaar kan kiezen voor iets buitenissigs als een zwerftocht.