In Toms Ierland vergeleek een econoom de Brexit met het vertrek van Geri Halliwel uit de Spice Girls, die ook dacht het alleen te redden. De Britten overschatten zichzelf al honderden jaren, stelde de econoom. Door het vertrek uit de Europese Unie zijn ze niet langer de dominante partij maar de ontvangende en heeft Duitsland Engeland by the balls. Ierland beleeft een nieuwe bloeiperiode, the Celtic Phoenix (in de jaren 90 nog de Celtic Tiger), maar die komt in zwaar weer. Ierland is erg afhankelijk van de export van landbouwproducten (zestig procent van het vlees gaat naar de overkant) en de grote bedrijven die zich er nu vestigen, zoals Facebook en Google, bieden geen garanties voor de lange termijn. Is het belastingklimaat elders gunstiger, dan zijn ze weg.

Ik heb wat met Ierland, waar ik in 2001 een jaar woonde, in Dublin. Ik werkte toen voor UPS, voor het callcenter. Ook een bedrijf dat op belastingvoordelen uit is.

De laatste weken zat ik mijzelf vreselijk in de weg, door berichten die niet loskwamen of ingrijpend veranderden, wat frustreert. Ook waren er collega’s buiten de dienst die me als inktkoelie zagen, die zelf even bepaalden dat ik een stuk moest schrijven. Maar de omslag is gemaakt, door twee dagen in Den Haag, waar ik lekker heb gewerkt. Ook heb ik concrete plannen voor artikelen in het personeelsblad, waarmee ik in januari begin. Het plan is afdelingen te bezoeken die weinig voor het voetlicht komen, zoals Intake & Service en Arrestantenzorg. Zin in.

In januari moet ik even droogvallen. Het is de laatste maanden te verleidelijk om niet even een glaasje te drinken. Ik heb daardoor een bolle kop en de buik groeit, ook al sport ik twee, vaker drie keer per week. Roos vond trouwens nog twee prachtige musea in Japan. De voorpret groeit en groeit.

3 gedachtes over “

  1. Zo blij dat ik af ben van berichten die niet loskomen of ingrijpend veranderen, en mensen die je als inktkoelie (mooi woord trouwens, dat wel) zien. Zou ik ook meer van gaan drinken. 😉

    Like

  2. Hi Mark, leuk weer even iets van je te lezen en ik begrijp dat je nu concrete plannen hebt richting Japan? Zo ja, heel veel plezier daar! Hier (in Schotland, ja ik zit er nog steeds) leer ik steeds weer nieuwe dichters kennen. Vandaag kocht ik een bundel van de Ier Seamus Heaney. Waarschijnlijk geen grote onbekende voor jou, als je een jaar in zijn land bivakkeerde. En ik had het voorrecht om vanmiddag in een Christmas Social het gedicht ‘Christmas at Sea’ van Stevenson te mogen voorlezen. Dat er een dame door in tranen raakte, is uiteraard de verdienste van RLS! Groetjes vanuit een heel nat Wigtown!

    Like

    • Seamus is inderdaad geen onbekende. En wat mooi dat je een dame tot tranen roert. Natuurlijk is de tekst daar debet aan, maar onderschat de voordracht zelf niet. Het timbre en ritme van de spreker tellen mee.

      Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s