Half leeg
Weer een verzoek om een artikel te schrijven. Alsof er over dat onderwerp nog niet genoeg is geschreven. En of het morgen klaar kan zijn. Met de afstemming die we hier hebben, gaat dat nooit lukken. Maar goed, je leest de briefing en ziet direct dat je collega er geen kaas van heeft gegeten. Want wat moet je met een kernboodschap als niet duidelijk wordt waarom dit artikel er moet komen? Ondanks al je uitleg is het nog steeds alsof je telkens opnieuw begint. Schrijf maar wat, dan vinden we er later wel wat van. En o ja, er staan vijf collega’s in de cc, die lezen ook mee. Alsof die weten waarover ze praten. Je drinkt nog wat kantoorkoffie en gaat toch maar bellen. Met moeite krijg je de informatie boven tafel, want alles ligt gevoelig en het is eigenlijk te vroeg om hierover te praten. Toch weet je er wat van te maken. Er ligt zowaar een artikel dat door de beugel kan, alleen dankzij jou, zegt de eindredacteur. Nu nog afstemmen. Twee dagen later krijg je de tekst terug. Prima stuk, vinden ze, mooi geschreven, maar we hebben wat aanpassingen gedaan. Je opent het document en ziet de Rode Zee. Ze hebben nog wel de moeite genomen met track changes te werken. Moedeloos accepteer je de veranderingen en stuur je het stuk naar vormgeving. Je benadrukt nog dat ze jouw naam er niet bijzetten. Wat een tijdverspilling. Ben je daarom redacteur geworden?

Half vol
Weer een verzoek om een artikel te schrijven. Mooi, want over dat onderwerp is nog niet veel geschreven. En of het morgen klaar zijn. Natuurlijk. Met die afstemming die we hier hebben, komt het zeker goed. Je leest de briefing en zie direct dat je collega er werk van heeft gemaakt. Die snapt het. Het is je direct duidelijk waarom dit artikel moet komen en wat ervan wordt verwacht. En die kernboodschap is een prima leidraad. Je merkt dat er naar je is geluisterd, dat alles wat je eerder uitlegde is begrepen. En o ja, er staan vijf collega’s in de cc, die lezen ook mee. Gelukkig maar. Het is lastige materie, waar inbreng van deskundigen nodig is. Je drinkt nog wat van die lekkere kantoorkoffie en gaat aan de slag. Het gesprek met de geïnterviewde verloopt vlot, je krijgt alles boven tafel. Geen wonder dat je er een prima stuk van weet te maken. Er ligt een goed artikel, dankzij jouw inzet, ziet de eindredacteur. Nu nog afstemmen. Twee dagen later krijg je de tekst terug. Prima stuk, vinden ze, mooi geschreven, maar we hebben wat aanpassingen gedaan. Je opent het document en ziet hier en daar wat aanvullingen, maar wel goede. De tekst is er beter door geworden. Ze hadden heus niet met track changes hoeven werken. Deze mensen snappen waarover ze het hebben. Je accepteert alle verbeteringen en stuurt het stuk naar vormgeving. Je benadrukt nog dat ze jouw naam er bijzetten. Wat een fijne opdracht. Daarom ben je redacteur geworden!