Ik vind NRC-columniste Japke-d. Bouma de machtige gesel van de kantoortaal, de hofnar die de koning-manager een spiegel voorhoudt. Dat doet ze al jaren en blijft dat jaren doen. Toch heb ik een experiment voor ogen: Japke embedded (ze noemt het vast anders). Ze werkt dan een maand in een bedrijf of organisatie, waar ze rapporten mag lezen, vergaderverslagen en notulen. Daar mag ze dan vrijelijk over schrijven; nietsontziend en eerlijk. Voor bedrijven die transparantie nastreven lijkt me dat een prima lakmoesproef.

Ik wil haar graag uitnodigen bij de politie. Er is hier materiaal voor jaren lol, maar een maandrapportage vind ik een mooi begin. Zo wees een collega mij op de multi centrale aspect specificatie (zo geschreven) en de ik-weet-het-beter-bus, met de vraag wie voorin zit, wie de bus bestuurt. Had ik meer tijd gehad, had ik mooier dingen gelezen. Zoals ik eerder participatie-judo kreeg of trainingen die jou, als mens, centraal stellen.

Even een moment van zelfzorg. Weg uit de alledaagse hectiek; vertragen en verbinden met jezelf en van daaruit met de ander en je omgeving.

Vandaag leerde ik nog meer. Ik volgde met enkele collega’s een reanimatiecursus waarbij we leerden om volwassenen te reanimeren en om een AED te gebruiken. Uiterst zinvol, vind ik. Een goede vriend van mij is er nog, omdat iemand het belangrijk vond om te leren reanimeren. Je zou denken, anderen vinden dat ook, maar een collega van een andere afdeling vertelde ons dat zij de vergaderruimte had geboekt, deze ochtend, dus waarom zaten wij hier nog. Wij hebben dit veel eerder geboekt, zei ik, en dat we bezig waren met een belangrijke cursus. Ze ging weg, stuurde enkele collega’s op ons af, die net deden of ze verrast waren anderen in hun vergaderruimte te zien, waarna ze even later zelf kwam. ‘Bent u de coördinator’, vroeg ze aan mij, ‘hebt u dit geregeld?’ Ik antwoordde slechts deelnemer te zijn, waarna ze boos zei dat ze hier een zaak van ging maken. Hier gaan we wat van horen. Ze verzuimde te vragen van welke afdeling we zijn, maar ik verwacht een boze mail (met chefs in cc, wellicht de korpschef). Dat zou mooi uitkomen. Die spreek ik morgen toch. Over geweld tegen politieambtenaren.