Bij ons is de kantoorhumor op hoog niveau. Er wordt ad rem gereageerd, spitsvondig en op selecte momenten trekt iemand een opmerking nog wat verder, zodat iedereen stilvalt en de grap pas na twee seconden landt. Maar vandaag niet. We zongen My Corona, op de melodie van My Sharona en lachten stupide om de naam Woodwing, wat een normale naam is voor een normaal programma, maar we lazen een indianennaam en deden alsof we een vredespijp rookten.

Grappig vind ik ook het naambordje op de trap tussen de vierde en vijfde etage. De trap is plots een brug geworden, vernoemd naar de inmiddels vertrokken directeur van ons bedrijfsonderdeel.

Ik zag in ons bladenrek geniete A4’tjes waarop de overheidscreatieleer wordt gepredikt. Ik ben geen fan van het creationisme, want de aardse leven is niet het resultaat van een scheppingsdaad, maar de overheid is wel bedacht en het gissen naar die schepper gaf mij extatische voldoening.

We krijgen sinds enkele weken een motivatiemail, van een betrokken collega. Hij geeft telkens een weekopdracht, dit keer over goede voornemens en dat we elkaar daarbij moeten helpen. Hij doet dat door plakpapiertjes neer te leggen, met hartenkreten. Hij werkt toe naar 1 maart. Dan is het complimentendag. Onze dienst faciliteert dat intern met complimentenkaarten en -posters. Dat we kanjers zijn. En dat vind ik erg grappig. Hoog niveau… ik zei het u al. We mogen trouwens binnenkort op dienstensafari, langs de vijf grote. Ook erg grappig.