Vanochtend een Ikea-buitenkastje in elkaar gezet. Zoals bij alle Ikea-spullen zit er wat gevloek (van mij) bij en nee-waarom-doet-je-dat-zo. We kennen de instructies inmiddels door en door, die erop neerkomen dat ik Roos volg en het niet waag de leiding te nemen. Ook omdat Roos veel handiger is dan ik. Opeens leek het kastje klaar, maar nee, de plank kon niet hangen. Dus kast weer uit elkaar en opnieuw beginnen. Die tweede keer gaat dan wel snel.

Ook de grappen over corona volgen elkaar snel op. Een collega WhatsAppte dat het vreemd is dat de Appie jaren roept hamstereeeen en dat als we dat doen, dat niet mag. Dat werk. Ook gaat er een foto rond waarop in reliëf twee mensen trekken aan een overvolle winkelwagen; getiteld de slag bij Albert Heijn, omstreeks 2020 n Chr.

Ik ben verkouden, voel een koutje op de borst en lichte keelpijn. Maar ik heb gezonde trek, wat ik niet heb als ik ziek ben. Dus verkies ik splendid isolation, als in de beste Britse tradities. Van de onderhandelingen na de Brexit horen we trouwens weinig.

Een vriendin van Roos woont in Zwitserland, enkele kilometers van Italië, afgezonderd. Steeds mag één persoon de supermarkt in. Ze zei paracetamol in te slaan, want het kon wel eens erger worden. In Italië is de toestand zo kritiek dat er triage volgt: zijn twee mensen ernstig ziek en de één is ouder dan 72 jaar, dan is die de klos. Ben benieuwd hoe ze dat mededelen, zo’n doodsoordeel. Brrrrrrr.