Omdat ik veel naar Duitse popmuziek luister, krijg ik van Spotify geregeld Duitse reclame. Misschien moet ik het gratis abonnement toch eens omzetten naar betaald. Ik zit inmiddels in mijn vierde maand zonder alcohol. Drinken is allang geen moeten meer, hoogstens een optie, voor later. Misschien één glaasje op mijn verjaardag.

Met mijn vader gaat het afwisselend goed en slecht. In de slechte momenten herinnert hij zich niets meer, herkent hij niemand. In de goede herhaalt hij zijn vaste grappen. Volgende week gaan we hem verhuizen naar een verzorgingstehuis. Zelfstandig wonen kon eigenlijk al lang niet meer. Gelukkig biedt het nieuwe tehuis hetzelfde als het tehuis waar hij nu tegenover woont, met busritjes en de lunch geserveerd door dezelfde dames. Ook Thuiszorg volgt hem naar zijn nieuwe onderkomen. Maar eenmaal over gaat hij wel in quarantaine. Corona belet elk bezoek. Ik ben benieuwd of hij dat beseft.

Sinds twee weken zit ik weer op de racefiets, wat moet, want ik word dik (vind ik). Behalve de rit van vandaag was het telkens zwaar afzien. Ik zei dat het aan de harde wind lag, maar wist beter. Dit oude lijf moet in vorm worden getrapt, wat zwaar is als je langzaam verandert in een couch potato.

Dit weekend houd ik wacht, waak ik over jullie, over Nederland. Ik hoop dat jullie er niets van merken.