Tot 1 september thuiswerken. Straks heb ik een halfjaar, heel de lente en heel de zomer, vanuit huis gewerkt. Ik ben benieuwd of ik nog terug kan (of wil) naar het oude ritme, van vroeg op, lang reizen. De zorgen om besmetting blijven, zeker nu de teugels weer worden gevierd. In Duitsland neemt het aantal besmettingen toe, maar die vergelijking kan niet, omdat ze daar andere maatregelen nemen dan hier. Wat ik vooral wil: een dag niet aan corona denken, niet weer met doden en zieken worden geconfronteerd.

Dinsdag heb ik voor het eerst in jaren gejogd, wat toen wel ging, maar ik heb nog steeds pijn in de bovenbenen. Ik vraag mijzelf nu af waarom ik niet ging fietsen: veel veiliger voor het lijf, veel fijner.

Gisteren heeft mijn broer de oplevering van het huis van mijn vader afgerond. Er kwamen geen punten (om alsnog te herstellen) naar voren, dus dat dossier kan dicht. Vader mag zich inmiddels door het tehuis bewegen. Hopelijk wordt bezoek binnenkort weer mogelijk. Want tot 1 september hem niet zien…