Ik was met papier, glas en plastic op weg naar de afvalbakken, maar een dame riep mij nog voor de bakken dat als ik het afval niet kwijt kon, ik het weer naar huis moest nemen en niet zou dumpen naast de bak.

Aan het begin van de avond fietste ik bij Lijnden, waar een vrachtwagen de smalle weg bijna geheel blokkeerde. Het was druk op de weg, want spitstijd. Dan rijd ik even over de stoep, maar twee mannen van de vrachtauto hadden mijn gedachten gelezen, want snel blokkeerden ze de stoep en dat ik het niet moest wagen…

Mijn aura moet gisteren diepzwart zijn geweest. Het sijpelde door naar vandaag waar ik een collega enkele journalistieke vragen stelde over een bericht, waarna mij direct werd verweten dat ik zo negatief deed en waarom ik niet gewoon kon doen. Het past bij deze tijd om feiten, of vragen over feiten, af te doen met gevoel; emoties zijn nu argumenten.

Ik dacht altijd dat je hashtags nodig hebt om foto’s op Instagram met velen te delen, maar met een hashtagvrije foto van een kunstwerk in het Stedelijk Museum kreeg ik tot mijn verbazing likes van onbekende volgers, zelfs van het Stedelijk.

Ik vroeg me af of ook ik een zwart blok moest posten uit solidariteit met Black Lives Matter, maar ik ben geen social activist. Ook vond ik de hashtag blackouttuesday slecht gekozen. George Floyd is op een woensdag gestorven. Gun de man minstens een week, een maand om hem te gedenken.