Vriend Ton mijmerde op zijn blog over de mens die hij nu is en de vele momenten waarop zijn leven anders had kunnen zijn. Ik ging ook peinzen, dacht na over fortuin en ongeluk en wat als ik zus of zo had gedaan, met die en die en wat als ik daar was blijven wonen. Tot een slotsom kwam ik niet.

Laatst zei een goede collega dat ze mij liet razen, toen ik kort na elkaar drie mails stuurde vol teleurstelling over de loop der dingen. Ze zei dat het betrokkenheid aantoont, wat een aanvaardbaar standpunt is. Zou ik me nergens over opwinden, dan is dat een slecht teken. Je moet me goed kennen, voordat je me doorzíet. MopperMark is een facade.

Vandaag zijn klussen gedaan die al jaren wachtten. Lampen in de slaapkamer werden geplaatst, fotolijsten opgehangen, een passpiegel gemonteerd. Geen moeilijke klussen, maar ik heb het gereedschap niet en ik zou er lang over doen. De klusmannen waren in twee uur klaar. Ik babbelde wat met de hoofdklusser over zijn werk, over commissie afdragen en hij vond het fijn dat hij door corona voor de deur kon parkeren. Vlak voor zijn vertrek vroeg hij wat voor werk ik deed, waarna ik politie zei en stukjesschrijver, wat hem een seconde van zijn stuk bracht. Ik vermoed om het politiedeel, ook al hebben bedrijfsjournalisten ook niet zo’n beste naam…