U valt op, meldde LinkedIn. Wat ik me niet kan voorstellen, of dan in negatief opzicht, want ik worstel mij door het werk. Heb commentaar wanneer ik mij verbaas over zaken en processen en wordt daar weer op aangesproken. Maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar, mijn hele werkend leven al.

Het is vast lastig met mij werken. Zelf wijt ik het aan de corona en thuis zitten. Natuurlijk heb ik in Roos iemand met wie ik alles kan delen, zoals zij met mij alles kan delen. Maar ik mis de reflectie op het werk van collega’s, dat je alles samen verwerkt. Nu moet ik voor een luisterend oor bellen. Het gebeurt, ik word gebeld en ik bel soms ook, maar het haalt het niet bij het gebruikelijke.

Heb ook gemerkt dat we heel goed in het heden kunnen leven. We maken geen plannen, zoals we nooit plannen maken, of het moet vakantie zijn. We doen waar we zin in hebben, zonder het heilige moeten. Daar wordt een mens ontspannen van, in het weekend. En dan is het weer maandag.

Voor een rubriek over internationale politiebladen vond ik een Frans magazine. Ik liet een inleiding van een artikel voor het gemak vertalen door Google en kwam op deze instant-poëzie.

De dagen gaan voorbij en de tijd weegt.
Meer, indien mogelijk, wanneer

nabijgelegen smelten weg
totdat het verdwijnt. Gewend om weerstand te bieden.

Onze topsporters passen zich aan
aan het koppige uitstelgedrag waartoe ze zijn
veroordeeld. En zijn voorbeeld van matigheid wordt
in een fortspiegel waar je naar jezelf kunt kijken.

Ondertussen heb ik mijn websitenaam aangepast en hoop ik dat iedereen die het oude adres gebruikt wordt doorgeleid. Er zit blijkbaar 48 euro tussen markvanderschaaf.online en markvanderschaafonline.wordpress.com.