Je zou het alleen al voor het inpakken doen, overtuigd dat je voor die ene dag nu eens niet te veel meeneemt en toch met een zware tas vertrekt. Een tas met wandelschoenen erbij, want wandelen is hip. Het uitje kwam spontaan, nadat Roos een recensie las in NRC over een tentoonstelling in het Veenkoloniaal Museum in Veendam. Daar was werk te zien van Jannes de Vries van De Ploeg. Ze vond er een arrangement bij in Landgoed Westerlee.

Zaterdag waren we om 15.30 in Veendam, in wat je gerust een ouderwets museum kunt noemen, waar je het onderwerp nog moet ruiken en met (te) veel informatie over te veel onderwerpen, alles gelinkt aan de veenkoloniën en de geschiedenis er na. Onaangenaam was het niet. Jannes, voor wie we kwamen, vonden we oké, hoewel we moesten gissen naar de link tussen felle kleuren en diepe vroomheid. Zijn oudste werk beviel het beste.

In Westerlee, op ons landgoed, kregen we kamer 1, met jacuzzi, gniffelde de receptioniste, alsof ze ons een erotisch geheim verklapte. Dan zullen we er maar gebruik van maken, speelde ik mee. ’s Avonds in de afbladderende opkamer aten we een simpel, maar prima viergangenmenu. Aan de bar bestelden we een calvados (ik heb mijn alcoholvrij leven alleen deze avond opgegeven), wat de barvrouw niet kende, dus wezen we de fles aan en zei ze inschenkend of het oké was dat ze de fles opmaakte.

Die avond veel overwogen voor de zondag, maar Kunsthalle Emden, DR888 in Drachten en Museum More legden het af tegen Bourtange. Daar veel zon gekregen. Het lichtte de grijze horde prachtig op.