De schoenplaatjes stonden te ver naar voren, waardoor ik te veel op de bal van voet fietste. De hoogte van het zadel werd afgesteld zodat mijn benen een hoek van 30 graden maken, wat de ideale houding is. Ook werd de stuurstang ingekort om niet te ver naar voren te hangen en de pedalen werden zo gesteld dat ik er gemakkelijk uit klik. Zelden werd er zo serieus naar mij gekeken. En is het de amateurwielrenner in mij niet waard, dan toch de fiets zelf die niet goedkoop was. Ook aardig: ze namen mijn oude racefiets over voor een schappelijk bedrag.

Zaterdag direct de weg op, noordwaarts, windkracht 5 tegen. Bij Buikslotermeer zag ik op vijfhonderd meter een wielrenner voor me die ik een kilometer verder, voorbij Het Schouw, inhaalde. Een man van mijn leeftijd schatte ik. Hij probeerde aan te klampen… Hahaha.

Had ie het vandaag geprobeerd (westwaarts dit keer, windkracht 2) had ie me gemak drie keer overklast. Modder in de benen. Toch fiets ik gemiddeld sneller dan met mijn oude fiets, zie ik op Strava. Komt vast doordat de fiets maar 6 kilo weegt. Ik fiets met meer zin dan ooit. Roos noemt zichzelf steeds vaker fietsweduwe.

Wat er de afgelopen week in de politiek is gebeurd, vind ik fascinerend. Hoewel de media het erg uitmelken. Steeds weer over de leugens van Rutte en Omtzigt als slachtoffer. Ik stemde Volt, maar gun Kaag het premierschap. Eindelijk een vrouw als minister-president? Het zou tijd worden.

In NRC: Tot nu toe is welvaart vrijwel uitsluitend berekend op basis van het bruto binnenlands product. Het effect op natuur is daarin niet meegenomen. Daarom is er nu een meetmethode bijgekomen: de natuurlijkkapitaalrekeningen. ‘We hebben de natuur behandeld alsof ze gratis en grenzeloos is’, aldus Elliott Harris, topeconoom bij de VN. ‘We hebben haar aangetast en uitgeput, zonder echt te beseffen waar we mee bezig waren en hoeveel we daarbij zijn kwijtgeraakt.’

Wat me hoopvol stemt.

Het is wel apart, paradoxaal bijna, dat natuurbehoud begint met een economische invalshoek.