Publiek wil digitaal, nu de musea nog, staat in NRC, wat niet voor ons geldt. Digitaal neem je wellicht meer tijd om kunst te bekijken, maar je mist het nodige. Al is het maar de verrassing van een werk dat je niet kent, waar je digitaal waarschijnlijk alleen klikt op vertrouwde keuzes.

En het museum zelf telt ook mee. Werk zien in een omgeving die daarop is afgestemd, is anders dan kunst op je laptop. We zitten in dit coronajaar sowieso te veel achter de pc.

Vandaag kleding gekocht. Had een afspraak en de verkoper bleek de winkel alleen voor mij te hebben geopend. Volgende week wordt het een gekkenhuis, zegt ie, terwijl ie met één hand (zijn sleutelbeen gebroken door een val van de mountainbike) de spullen in een tas wurmt. Ik koop nooit kleding die ik niet wil (en koop sowieso zeer weinig), maar ik voelde me moreel verplicht de ondernemer te ondersteunen.

Gisteren een stevig eind gefietst. Werd op een gegeven moment ingeklemd door een groep wielrenners die plots rechtsaf ging. Dat gebeurde abrupt, wat bijna tot een botsing leidde. Ik begrijp de mensen die klagen over groepen wielrenners. Een ander, kleiner groepje haalde me later in en ik dook gedurende een paar kilometer in hun slipstream, wat echt scheelt.

Morgen weer op pad. Gisteren had Roos een heerlijke chowder gemaakt van makreel uit Zeeland. Vanavond tomatensoep en een Zweedse clubsandwich. Het leven is lekker.