Ondanks borden dat de parkeerplaatsen waren gereserveerd (voor een filmploeg) ging de dochter van de bovenbuurman er toch parkeren. Verder was ze vandaag afwezig. Handhaving en de filmploeg kwamen langs, geërgerd over de auto, wat vanmiddag leidde tot een truck om de auto weg te slepen. De onderbuurvrouw belde plots aan, dat ze de auto ging verplaatsen. Wij hebben elkaars sleutel. Zij wist waar de buurman zijn autosleutels bewaarde. De buurvrouw redde hem van een forse boete. Ik had de boel de boel gelaten zodat de dochter een lesje had geleerd. Ze zorgt geregeld voor overlast en is mijn ogen een meid van deze tijd: achteloos, tikkie egoïstisch. In een onderzoek las ik dat jongeren niet meer abstract kunnen denken en zich slechts kort op iets focussen en ik dacht: bingo!

Ik ben net 55 geworden. Een rancuneus mannetje.

Vandaag vader bezocht. Een bezoek om niet, kun je zeggen. Luisteren doet ie al lang niet meer. Hij vangt woorden op voor eigen gebruik. Zeg ik iets over fietsen, dan zegt hij dat vroeger veel heeft gefietst. Praat ik over het weekje Zeeland dan wordt dat de reis naar Indonesië, dertig jaar geleden. Het heden heeft geen plek meer. Hij valt soms weg, kortademig. Hij wist nog wel te vertellen dat zijn zwager (en oude vriend) Bas is overleden. Deze generatie loopt op zijn laatste benen.