De allerlaatste column van Tom-Jan Meeus in NRC was om wanhopig van te worden, wanhopig en mismoedig van de politiek zoals die zich de laatste jaren manifesteert. In het kort: we worden niet bestuurd, maar gestuurd, met de mediawerkelijkheid als motor en een teveel aan politici met te veel profileringsdrang. In dezelfde krant wil D66’er Sneller het kiesstelsel veranderen door de persoon op wie de kiezer stemt belangrijker te maken dan de partij. Dat betekent nog meer politici die gezien willen worden, gehoord willen worden met oneliners. Meeus pleit juist voor minder aandacht voor de politiek, voor politici, maar dat station is al gepasseerd. Het maatschappelijk debat voer je tegenwoordig op tv, in talkshows.
Vandaag een halfjaar geleden is mijn vader gestorven. Hij komt steeds vaker in mijn dromen terecht. Meestal met vaderlijk advies, handigheidjes.
Deze week werd ik verrast met mijn ambtsjubileum. Waar ik die op 5 juni had gedacht, met 5 januari 2010 als basis, lag die keurig op 5 juli. Ik ging naar Rotterdam voor een lunch met de adjunct, maar geen benul waarom of waarover en vijf minuten van tevoren vermoedde ik nog steeds niets. Zou ik een uitbrander krijgen? Moest er een goed gesprek worden gevoerd? Het werd een lunch, met een erepenning en oorkonde en een grappige cartoon van striptekenaar Mark Retera (van Dirk Jan); persoonlijk geregeld door collega Steven.
Mark van der Schaaf 