Donderdag ging ik voor een interview naar Maastricht. Een retourtreinreis van 4,5 uur die ik melancholiek onderging, zonder te weten waarom. Ik kwam voor een interview over wat de politie doet tegen kunst- en antiekcriminaliteit. Het werd een goed en onderhoud gesprek. Achteraf was ik blij niet voor Teams te hebben gekozen, wat me meer en meer tegenstaat. Teams vind ik tegennatuurlijk vergaderen.
Ik mag een gedicht leveren voor een bundel over diversiteit, met Splinter Chabot als gastredacteur en onder auspiciën van XSAGA: “een live communicatiebureau dat betekenisvolle ervaringen creëert”. Geen idee hoe ze bij mij kwamen, want als dichter ben ik al jaren uit beeld en in de inclusiehoek zul je me zelden zien. Ik antwoordde verrast dat ik als oudere, witte, heteroseksuele dichter natuurlijk graag een bijdrage lever.
We kijken uit naar Parijs, waar Roos en ik ons tienjarig huwelijk vieren en twintig jaar samen zijn. Gelukkig samen zijn.
In Weesp nichts neues.
Mark van der Schaaf 