Dagje vrij genomen omdat we in de middag naar de tegelhandel moesten. Een dag uit het boekje, met opstaan, wat eten en dan weer naar bed. Even overwogen nog een eindje te fietsen, maar met jarige Aatjan afgesproken voor een kop koffie op het terras op de hoek. Aatjan had aan de gracht jarenlang een fotostudio en mist zijn buurtje. Een vuilniswagen dwong de tram in de rem, waarna de vuilnismannen en bestuurder gingen bekvechten.
Dan toch naar de tegelhandel in Bunnik voor de laatste keuzes voor Weesp. De verkoper zei na een minuut al dat dit een prettig gesprek zou worden, waarna we tegels kozen, over zijn Franse vakanties hoorden in een vallei waar Franse Mirages doorheen denderen, wat ie machtig vond, en hij had veel wijn gekocht, uit heel Frankrijk, maar niet dat bocht uit de Jura of Bourgogne. En hij had stiekem een ventilator in het vakantiehuisje gesmokkeld, anders was het niet te harden. Ook veel te weten gekomen over Bilthoven.
Thuis stonden er op de werktelefoon enkele gemiste oproepen en zag ik heel veel mails. Thuis blijven was een goede keuze. Nu een cava, op de laatste keuzes. Er is geen weg terug.
Aatjan Renders
Hotel Vanilla Sweet schreef ik na een vakantie in Tokyo, Veulen van bloed en honing had geen specifieke aanleiding, maar ontstond door Roos die mij vaak naar Spanje sleurde en flamenco ‘serveerde’ als smaakmaker. En dan met name de muziek van Camaron de la Isla, wiens teksten ik in de bundel verwerkte. Er zijn twee exemplaren verkocht. Daarom bij deze, de pdf. U mag hem (als het lukt) downloaden.
Het was vandaag de Internationale dag van de Fotografie. Ik kwam geen enthousiaste fotograaf tegen. Aatjan Renders is van een ander kaliber. U zou zijn werk eens moeten bekijken.
Nederland is een moeilijk bomenland, lees ik, vanwege de vele contrasten. Dat realiseerde ik me niet. Het veranderde ook mijn relatie met een vriendin: een konijnachtig fantasiedier. “Ik wil dat je naar me kijkt”, zei ze. “Dat je me goed observeert en daarna tegen me zegt wat je ziet.” Op dat moment wist ik niet of ik een blije smiley of een panieksmiley moest inserten.
Associaties
Toen een collega de foto voor het eerst zag, zei hij: ‘Zet er een brandend kruis naast en je bent de KKK.’ Hij vond het een unheimisch beeld, zo in dat bos. En met al dat wit kon het toch alleen maar de clan zijn… Associaties waaien alle kanten op. Anderen sloegen beter aan op het fantasiebeeld dat fotograaf Aatjan Renders en ik wilden maken. Zij verwezen soms naar Harry Potter. In de film The Philosopher’s stone komt namelijk een eenhoorn voor. Ik leerde en passant dat er een heuse Harry Potter Wiki bestaat.
Het decor is gekozen door Aatjan. Ik dacht aan een woud. Het werd een iepenveldje bij een parkeerplek, onder de rook van Schiphol. De foto is onderdeel van de serie Masks by artists, te zien op deze site.
Mark van der Schaaf 