Gisteren de bundel in productie gebracht: dertig exemplaren, want de verkoop van de vorige bundel Hotel Vanilla Sweet bleef met twintig zeer bescheiden. Medio februari verwacht ik Veulen van bloed en honing geleverd te krijgen. Een bundel gebaseerd op de teksten van flamencozanger Camarón de la Isla. Ay, ay, ay…
Een ezel balkt. Maar hoe schrijf je het geluid zelf, klanknabootsend? Moet je de klinkers verdubbelen, zoals een ezel doet met een langgerekt iiiaaaaaaa… Het werkwoord blijkt simpeler geschreven: iaën. De etymologie van balken gaat terug naar circa 1607, naar het Middel-Nederlandse bulken, als het loeien van dieren. Dat verwijst naar belken, dat in 1477 werd gemunt. In dat jaar verleende Maria van Bourgondië de Staten-Generaal van de Nederlanden het Groot Privilege, waardoor zij financiële en militaire steun kreeg van de Staten en zij op hun beurt enkele gunsten. Ik kwam erop door een radiofragment over Balkenende, waarna ik dacht aan de oorsprong van die naam. Op de Nederlandse Familienamenbank lees ik:
De familienaam Balkenende is mogelijk omstreeks 1600 ontleend aan een toponiem Balkenend te Noordwijk, waar een scheepmakerij gevestigd zou zijn en een houtopslagplaats.
Ik zag laatst een reclame met een jongeman die Mark heette. Dat kan, maar het klopt niet als je afgaat op de populariteit van mijn naam. Het Meertens Instituut kwam in 2014 op 33.618 naamgenoten uit, wat neerkomt op 0.4571% van de bevolking. Ga ik op de grafiek af, dan komt er na 2020 geen nieuwe aanwas. In de top honderd voor jongensnamen komt Mark zelfs helemaal niet meer voor. 
Ik ben teruggekomen op mijn eerdere voornemen om niet door te gaan met de flamencoteksten van Camaron de la Isla. Er zit bruikbaar materiaal in. Mijn enige valkuil is snel tevreden zijn met de snelle vondsten. Ik moet uitwerken, verder zoeken.
Gebrek aan poëzie in mijn leven? Vanmorgen vroeg stond bij de trein een oudere man in een konijnenpak. Het was koud en wellicht was dat zijn enige warme kleding. Van een kunstminnende collega hoorde ik vervolgens dat de Oostenrijker Sebastian Holzhuber momenteel door Amsterdam loopt in een berenpak, waarna ik moest denken aan de stringskater (ook oudere man) die gekleed in string en badmuts regelmatig door Amsterdam skate. Opvallend genoeg zie ik hem dan op koude dagen.
Mijn idee om een bundel te maken van de liedteksten van Camaron de la Isla moet ik heroverwegen, want zijn teksten komen vaak niet verder dan de smartlap (bewerkt in Google Translate).
In de olijfgaarden wacht ik op je met een kruik wijn en een zelfgemaakt brood. Oh, wat kost het me moeite om van je te houden zoals ik van je houd, voor jouw liefde doet de lucht pijn, het hart en de hoed.
of
Het leven is een illusie, zonder haar is het leven een illusie, leven zonder haar is geen oplossing omdat ze een ster is die niemand ooit heeft bereikt.
Aardige vondsten zoals “de dood is op straat gebleven met een dolk in de borst en niemand weet het” zijn spaarzaam.
Ik las het essay van de winnaar van de Joost Zwagerman Essayprijs, waarin 9/11 en Rodin en de chronologie van dingen lekker op zijn kop werd gezet.
De zesdelige serie ‘De avonturiers van de moderne kunst’ was eerder op tv, maar toen had er ik geen ogen naar. Dit keer raakte ik er bij toeval in en bevalt ie me goed. De animatieserie (afgewisseld met origineel filmmateriaal) is gebaseerd op een literaire trilogie van de Franse schrijver en scenarist Dan Franck en schetst een beeld van de kunstenaars die in de eerste helft van de twintigste eeuw het artistieke leven in Parijs bepaalden. Je hebt het dan onder meer over Picasso, Apollinaire, Modigliani, Matisse, Max Jacob, Man Ray en de vrouwen die hem omringden, onder wie model Kiki.
Wat me intrigeert is de rol van de kunstenaars in die maatschappij. Zij braken continu met traditie, met het gangbare in de kunst, het theater en het leven zelf. Het kunstenaarschap leek er toen meer toe te doen dan nu. Zo ken ik in mijn tijd geen kunstwerk of boek dat internationaal voor ophef zorgde, of voor een omwenteling van enig soort. Moet dat dan? Nee, en het kan ook niet meer. In dit tijdperk moet talent zich razendsnel manifesteren wil het opvallen, en ben je bovendien met talloze andere talenten (een nog heel veel meer non-talent). Wat ik wil zeggen: kunst had de tijd. Kom daar nu maar eens om.
Ik heb een nieuwe bundel in gedachten, gebaseerd op flamencoteksten en dan vooral die van de grote Camaron de la Isla. Hij werkte aan het album ‘Veulen van bloed en honing’, maar stierf voortijdig aan longkanker. Ik wil dat album voltooien. En zeg nu zelf: wat een geweldige titel. Ik merk trouwens dat ik opnieuw vanuit een titel werk – ook Hotel Vanilla Sweet – en niet vanuit de inhoud. Het zal wat.
Ook fijn: na maanden koolhydraatarm eten ben ik eindelijk drie kilo kwijt.
Mark van der Schaaf 