In het nawoord van Dappere mensen van collagekunstenaar Inez van Vuren schrijft de uitgever dat mensen allerlei vreselijke associaties hebben met het woord collage. Ze denken aan lekker speels en kriskras door elkaar geplakte vakantiefoto’s, of aan bloemen, van snippertjes papier.
Wikipedia doet het niet veel beter. Daar is collagekunst ‘een techniek waarmee snel een interessant eindresultaat bereikt kan worden of een ondergrond om op door te werken.’ Collagekunst als quick fix of onaffe kunst. Dat zijn dus niet de collages die Inez maakt, benadrukt de uitgever, maar dat merk je al, als je dit kunstboekwerk leest. Dit is niet zomaar knip-en-plakkunst, een werkje snel gedaan. Hier heeft de kunstenaar zeer precies taal en beeld ‘lopen’ componeren; met ogenschijnlijk veel plezier.
Het 33 pagina’s-boek bevat korte beeldverhalen over gewone mensen in absurde situaties, zoals Theo die het hiernamaals binnen hobbelt, vol goede moed, maar hij vindt wel griezelig dat hij de eerste is. Of de eenden die uit een lift op de rode loper komen en omgeven worden door fotografen en toeschouwers. Was dit nu het einde der dagen? staat geschreven, alsof zo’n setting echt kon bestaan.
Inez van Vuren heeft een talent voor het tragikomische. Er schuilt veel drama in het leven van haar personages, mensen als Joep, Floris en Pieter. En Francien. Zou je het hoedje misschien toch willen passen? vraagt Francien voorzichtig aan een meewarig kijkende, kalende man aan een houten tafel, de broek hoog door bretellen …
Het zijn dappere mensen die Inez van Vuren hier opvoert. Dapper in de categorie ‘we maken er wat van’, aldus de uitgever. Maar het is ook dapper van hen om er maar te staan, zonder opsmuk, in ongemakkelijke houdingen en situaties en met al je overpeinzingen en ideeën haarscherp verwoord. Om een lang verhaal kort te maken, levende kabouters, schrijft Inez bij de woordindex, om nog maar eens te benadrukken dat dit een fantastische wereld is, een wereld die je met alle plezier wilt geloven.
Mark van der Schaaf 