Bij fotofestival Unseen, bij een tentoonstelling van louter Japanse fotografen werd ik door een enthousiaste standhouder bijna tegen fotograaf Junpei Ueda aangedrukt, zo van praten maar. Kwam vast doordat ik wat langer stilstond bij zijn serie Picture of My Life. Een werk van schilderkunst, tekeningen en fotografie, dat gewijd is aan zijn ouders, die beiden zelfmoord pleegden toen Junpei 21 was. De nu 40-jarige heeft het – meen ik – een plek kunnen geven:
It is then I sense my parents are still here with
me and I get a feeling of happiness, like I am being watched over.
If you are able to share your love for someone, perhaps you never really die.
Junpei sprak gebrekkig Engels en dus sprak ik gebrekkig terug. Ondertussen bladerde ik door het boek dat over de serie is gemaakt, onder toeziend oog van de kunstenaar. Dat is lastig, kan ik je zeggen, of je ter plekke een oordeel moet vellen, of ten minste je bewondering moet uitspreken (mits oprecht). Maar het sprak me aan. Of ik het boek kon kopen, vroeg ik. Dat kon, maar dan wel contant (want geen pinapparaat in de buurt). Junpei zei me dat het maar 58 euro kostte. Koopje, dacht ik. Navraag bij de standhouder leverde een bedrag van 580 euro op.
Mark van der Schaaf 