Het zegt genoeg (over mij) dat een Oekraïense president mij op 1572 moet wijzen, het jaar dat Nederland ontstond. Ik weet te weinig over de vaderlandse geschiedenis. Ik zou er boeken over moeten lezen, maar besloot uit gemakzucht een aflevering van ‘Het Verhaal van Nederland’ te kijken, wat nog geen tien minuten duurde, zodat ik alsnog niet wijzer werd. Op de middelbare school was het ook geen thema, waar we wel veel leerden over Indonesië, ook al vermoed ik dat die lessen niet het hele verhaal vertelden.
Het woord verhaal ben ik inmiddels beu.
Roos en ik hebben griep, dag drie nu. Het is dat we een griepprik hebben gehad, anders waren we er slechter aan toe. Roos deed voor de zekerheid nog een coronatest, waarvan de uitslag negatief bleef. Oef.
Ik lees een boek over de Donbas, wat het beeld van deze regio niet verbetert. Daar heerst een soort wetteloosheid, met maffia, omhooggevallen president-schurken en milities die wreedheden begaan. In 2014 al (eerder?) noemden de pro-Russische separatisten de regering van Oekraïne fascistisch. De ‘denazificering’ van Poetin lijkt een logisch vervolg.