In 2007 leek je niet om Famke Janssen heen te kunnen. De filmster had een hoofdrol in de X-Men-films (The Last Stand in 2006), speelde in de tv-serie Nip Tuck en ze begon aan de Taken-trilogie. En het was haar stem die je hoorde in de Studio Tram Tour in alle Disneyland-parken. Misschien dat flarfdichter Sharon Mesmer daarom een gedicht aan haar wijdde. Een gedicht dat lief begint, intiem.
I would like to be her Toodle Boople
And she could be my Poodle Boople.
Toodle betekent zoiets als lieve groetjes, toedeloe en een boople is een tekenfilmfiguurtje. Boople betekent bovendien kort. Sharon wil knuffie-knuf bij Famke zijn en Famke mag ook bij Sharon. Van lieverlee wordt het erotisch, met een bijrol voor Rebecca Romijn (ook groot in 2007, als Mystique in de X-Men en Alexis Meade in Ugly Betty).
And from that comfort zone,
Famke and Rebecca Romijn could pretend
To undress each other,
Or at least undress each other’s poodles.
Elkaars poedel uitkleden? Dat is wel het minste wat je mag verwachten. Het is maar spel, want als actrices hoeven ze slechts te doen alsof, could pretend. Het kan en het mag, want dit is originele flarf, waarin het absurd mag zijn en poëtisch onverenigbare thema’s naast elkaar kunnen bestaan. Het gedicht blijft even bij de poedel, die wat de dichter betreft vaal paars gekleurd kan worden met frisdrankpoeder Kool-Aid, een soort druivensmaak.
I’d like to dye Famke’s poodle mauve,
And I know how I’d do it, too –
Kool-Aid.
Maar dan verandert de toon van het gedicht. De aanvankelijk aanhankelijke relatie met Famke (of haar poedel) wordt op afstand gezet, wordt ook valser, want Famke heeft weliswaar een sterke geest, maar ook een enorme kont en een voef als die van de Japans-Amerikaanse actrice Tura Santana. En niet zomaar een voef, maar één die bij het minste geringste actief wordt. Alsof het Tura zelf is, in haar favoriete genre: de actiefilm.
It should also be mentioned
That not only does Famke have a giant ass,
She also has a very powerful mind
And a hoo-hoo like Tura Satana’s
That snaps into action at the first sign of trouble.
Er is geen houden meer aan. Over de rug van de poedels wordt Famkes beeld verder afgebroken, raakt het imago ontluistert. Het is allemaal uiterst pijnlijk, zegt het gedicht, ook letterlijk, alsof we dat niet doorhadden na al het vileine. Het is pijnlijk als de ooglaserbehandeling (lasik surgery) die Famke onderging.
And speaking of poodles,
Have you heard about the many children
Forced out of Eric Estrada’s cocker spaniel?
It must’ve been painful
Like Famke’s lasik surgery in British Columbia.
Sharon Mesmer toont met dit gedicht zowel bewondering als minachting voor een filmster als Famke, een soort bezwering van de roem. Her aardige is ook dat dit gedicht niet over Famke gaat – alleen haar naam wordt genoemd – maar eigenlijk geldt voor elke film-, rock- of andere ster. Noem het een hekeldicht, maar dan veel grappiger.
Famke Janssen
I would like to be her Toodle Boople
And she could be my Poodle Boople.
And from that comfort zone,
Famke and Rebecca Romijn could pretend
To undress each other,
Or at least undress each other’s poodles.
I’d like to dye Famke’s poodle mauve,
And I know how I’d do it, too –
Kool-Aid.
It should also be mentioned
That not only does Famke have a giant ass,
She also has a very powerful mind
And a hoo-hoo like Tura Satana’s
That snaps into action at the first sign of trouble.
And speaking of poodles,
Have you heard about the many children
Forced out of Eric Estrada’s cocker spaniel?
It must’ve been painful
Like Famke’s lasik surgery in British Columbia.(Uit Annoying Diabetic Bitch, Sharon Mesmer 2007)
Mark van der Schaaf 