Dit delen:

Midden in het bos, langs een klaterbeek, hoorden we muziek, klassiek, wat fragmenten bleken te zijn uit Lohengrin, gespeeld bij het Denkmal van Wagner uit 1933, die op die plek de eerste noten van deze opera geschreven zou hebben. Het had wat, die bombast in het bos. Zo eer je een componist beter dan met enkel een standbeeld.

De 12 km lange route door de Sächsische Schweiz was fenomenaal mooi. ‘Als we door slecht weer alleen deze wandeling hebben, dan zijn we er al’, zei ik tegen Roos in Hotel Richter. Ons middagmaal daar bestond uit Bratwurst en een Feldschlösschen en voor Roos een Wiener Schnitzel met witte wijn. We wachtten nog een uur op de bus naar Pirna, maar toen die er eenmaal was, ging het vlot.

Dit delen:

Herr doktor Wolf toont ons de vakantiewoning en legt uit wat moeten doen en laten. Bij douchen moet het raam open, wat gek genoeg ook moet als we de afzuiger boven het fornuis gebruiken. Verder scheiden we natuurlijk ons bioafval, moet de toegangspoort altijd op slot en als we willen heeft ie dvd’s over de Sächsische Schweiz. Ik vraag hem of we geen briefje nodig hebben om te voorkomen dat de auto wordt weggesleept. ‘Zonder mijn toestemming gebeurt hier niets’, verzekert hij ons.

We gaan de eerste route lopen. Geen rondje, waardoor we aan het einde moeten uitvinden hoe we met de bus terugkomen. Mijn enige zorg, gezien onze dwaalgeschiedenis … vinden we het einde wel?

Vandaag de honderdste volger op Instagram mogen verwelkomen. De BHL GmbH. Misschien omdat ik voor mijn nieuwste foto nu eens wel hashtags gebruikte. Ik heb een nieuwe camera, een full frame Canon. Ik schiet de plaatjes nog op standje automatisch, maar ga vanaf november bij MK24 een cursus fototechniek volgen, om alle mogelijkheden van de camera te ontdekken.

Dit delen:

We gaan naar Weimar, zei ik tijdens de buitendijkse wandeling, daarna kort naar Dresden en tot slot naar Pirna, om te wandelen langs de Malerweg. Dan moet je de uitzendingen van Boudewijn Büch bekijken, zei Ton. Vooral zijn bezoek aan het graf van Goethe, dat in Weimar ligt. Ik zag Boudewijn in de grafkelder zich tussen het ijzeren hek wurmen om de kist van Goethe aan te raken en nog eens, want de beveiliging was er af, zei hij genietend.

Na de wandeling, aan de door Hennie rijk gedekte tafel, onder het bladendek van Brantgum, spraken Nanne, Gert, Ton en ik over ditjes en datjes, over gezondheid, het pensioenleven (de heren zijn al zover) en poëzie. Heb je nog iets lopen, is steeds de vraag, maar alleen Gert is productief, met zeer binnenkort een essay, volgend jaar nog één en een bundel, meende ik te horen.

Later kreeg ik het idee om Awater in zijn geheel om te zetten naar cijfers, met de A op 1 en zo voort. Awater wordt dan 123120515, wat saai is en conceptueel zwak. Streep erdoor.

De weg terug naar Amsterdam werd door alle stortbuien een tour de force.