Gebrek aan poëzie in mijn leven? Vanmorgen vroeg stond bij de trein een oudere man in een konijnenpak. Het was koud en wellicht was dat zijn enige warme kleding. Van een kunstminnende collega hoorde ik vervolgens dat de Oostenrijker Sebastian Holzhuber momenteel door Amsterdam loopt in een berenpak, waarna ik moest denken aan de stringskater (ook oudere man) die gekleed in string en badmuts regelmatig door Amsterdam skate. Opvallend genoeg zie ik hem dan op koude dagen.
Mijn idee om een bundel te maken van de liedteksten van Camaron de la Isla moet ik heroverwegen, want zijn teksten komen vaak niet verder dan de smartlap (bewerkt in Google Translate).
In de olijfgaarden wacht ik op je met een kruik wijn en een zelfgemaakt brood. Oh, wat kost het me moeite om van je te houden zoals ik van je houd, voor jouw liefde doet de lucht pijn, het hart en de hoed.
of
Het leven is een illusie, zonder haar is het leven een illusie, leven zonder haar is geen oplossing omdat ze een ster is die niemand ooit heeft bereikt.
Aardige vondsten zoals “de dood is op straat gebleven met een dolk in de borst en niemand weet het” zijn spaarzaam.
Ik las het essay van de winnaar van de Joost Zwagerman Essayprijs, waarin 9/11 en Rodin en de chronologie van dingen lekker op zijn kop werd gezet.
Mark van der Schaaf 