Potdikkie: die Affligems blond met hun 6,8 procent kwamen binnen, zo na een stevige wielerronde en dan nuchter op een terras bij De Hallen. Maar hé, het is de warmste Paasdag sinds tijden, dus je moet wat. Roos en ik hebben onze vakantie in elk geval gekozen: einde zomer wordt het Cadiz en daarna Parijs.
Goede besluiten na een goede week, die begon met de theatervoorstelling Rauw, dat de dilemma’s van het politiewerk scherp in beeld bracht. Het gesprek erna was verrassend open en zelfs emotioneel. Collega’s durfden zich uit te spreken over wat hun dwars zat, en dat was nodig. Nu nog er gevolg aan geven.
Zaterdag druk om het bezoek van die avond voor te bereiden: vrienden die we te weinig zien, kwamen eten. Het moest vegetarisch zijn, wat voor Roos geen enkel probleem was, eerdere een leuke uitdaging. Het werd een fijne avond; vanaf het moment dat ze binnen waren was het ongedwongen, gezellig (en ik gebruik dat woord zelden).
De dag erna een borrel met mijn broer Robbert en zijn vrouw Simona, omdat we jarig waren. We bezoeken elkaar niet vaak, af en toe bij train ik in Purmerend mee met mijn oude basketbalteam, maar de banden zijn hecht. En we proberen elkaar gelukkig wat vaker te zien. Zoals Robbert deze borrel voorstelde. Dat was goed te combineren met de film Hotel Mumbai die ze die middag zagen. Een film over de aanval op het Indiase Taj Mahal Palace Hotel in 2008, waarbij 174 doden en ongeveer 308 gewonden vielen.
Ik zei een goede week, maar dat kan niet na de aanslagen in Sri Lanka, waar zeker 290 doden en 500 gewonden vielen.
Mark van der Schaaf 