‘Dan kan ie eindelijk gamen!’ Voor ons staan vader en zoon uit Amsterdam Noord om de tv op te halen die we op Marktplaats hadden aangeboden. Eerder was een bod gedaan en iemand zou hem ophalen, maar die persoon kwam niet opdagen. Zoon P. wel. Intensief contact met Roos ging eraan vooraf. Mails, telefoontjes via een vaste lijn over de technische staat van de tv. En of ie hem dan donderdag mag ophalen. Roos vraagt nog of ze met de auto komen, want de tv is groot. Nee, daar had ie wat op gevonden. En of hij om 14.00 uur mag langskomen. Sorry. Liever later. Het wordt 20.00 uur. Vlak voor de deadline verstrijkt, belt een 06 dat ze (iemand erbij?) nabij het Rembrandtplein zijn. Voor ons vijf minuten lopen, dus met een kwartier zijn ze er wel. Rond 20.45 uur een belletje: we komen eraan. Om 22.15 uur dan de verlossing: ‘We staan voor de deur.’

Als we opendoen, staan daar twee kleine mannen: P. en zijn vader, met een fiets en een boodschappentrolley waarvan de tas is afgehaald. Ik zeg dat zoiets wel handig is, waarna we een kwartier lang het wel en wee van vader en zoon aanhoren. Vader hartaanval, werkloos, veel wandelen, P. werkte op een zorgboerderij, maar moet weer solliciteren bij de plantsoenendienst, waar ook vader werkte. Die gescheiden is. En in Amsterdam Oost woont, ‘waar het door die “kut[…}kanen” steeds slechter gaat’. Ze hadden zojuist in de supermarkt zijn rugzakje proberen te openen en toen had hij heel hard AJAX geroepen en daar schrokken ze van. Hijzelf ook, dus bood hij zijn excuses aan. Ondertussen trekt P. zijn jas uit, wat zijn hele outfit onthult: een trainingspak met felgroene strepen, het lijken wel bananen. Vader spoort P. nog aan te betalen.

We nemen afscheid. Een kwartier later kijk ik naar buiten en zie ze nog hannesen. En dat moet zo laat nog naar Noord, op de fiets, met de trolley, op de pont. Wat ik ook dacht: wat een oprechte mensen. Aandoenlijk hoe openhartig ze zijn naar vreemden, naar hopelijk niet al te gereserveerde grachtengordeldieren. Dat viel mee, zag Roos.

Gisteren me de tandjes gewerkt aan twee artikelen over ‘gevoelige’ onderwerpen. Ze hadden beide online kunnen gaan, ware het niet dat voor één bericht de bonden nog op de hoogte moesten worden gebracht.

Zometeen naar bodycombat, release 80. Een intensieve sessie, die ik woensdag voor het eerst deed. Ik verzuimde na afloop genoeg te drinken, waardoor ik met afvalstoffen in mijn lichaam zat die heel de donderdag voor een zeurende hoofdpijn zorgden.

Roos is nu naar Rotterdam, voor een bedrijfsuitje. Een mooie vervanging van mijn dagelijkse aanwezigheid in de Maasstad.