Dit keer was ik voorbereid op de beste wensen van de krantenbezorger. Hij belde aan en ik strompelde naar beneden (was net terug van een rondje hardlopen dat ik jarenlang niet deed; mijn bovenbenen doen pijn) om hem de bonusje te geven. Een tientje. Dit was ons afscheid, zei hij, want de middagkrant wordt de ochtendkrant en dan nog iets over onder het minimumloon en hij had met mensen gesproken over onze vorige ontmoeting en hij had echt veel respect voor de politie. Dat jullie daar maar weer steeds staan, zoiets. Ik nam de complimenten aan, waarna hij ‘tot de volgende keer’ zei, dus bezorgt ie toch de ochtendkrant?

Gisteren is de ventilator vervangen, na zegge en schrijve 25 jaar. Het ijzeren bakbeest is nu een koket plastic machientje, dat spint als een kat, zo zacht.