Korte termijn

De start van de werkweek viel mee, met een overzichtelijk aantal ongelezen mails, waarin slechts enkele vragen, zonder spoed. Die kon ik vandaag in alle rust doen. Vanaf morgen is het volle bak, te beginnen in Den Haag.

Het 25-jarig huwelijksdiner van Kathy en Ton afgelopen zaterdag veranderde in een feestje toen er jaren 80-disco werd gedraaid. Er werd gedanst, waarbij een licht aangeschoten of enthousiaste (ik zie het verschil nooit) tante mij de dansvloer op trok. Grappig.

Ik kwam er sowieso met een goed gevoel vandaan. De misselijkheid van de dag ervoor was weg en huwelijksman Ton toonde me zaken die me positief stemden. Energiebedrijven bijvoorbeeld proberen elektriciteitsmasten onder de grond te krijgen (geen horizonvervuiling) en voor de gasvelden die geen gas meer zullen pompen, is hergebruik voor elektriciteit een serieus alternatief. Ook sprak ik met ‘zwager’ Theo over de zeer eigentijdse want narcistische architectuur van het depot van Boymans Van Beuningen (spiegelwand, een maatschappij die eerst zichzelf wil zien, dan de kunst).

Theo heeft het drukker dan ooit, met onder meer een Leitbild (toekomstbeeld) voor Flachau. Als Amsterdammer heb ik daar niets aan, maar nadenken over de stedelijke omgeving over zeg dertig jaar is verstandig. In Europa is al zo veel korte termijn, te veel snel gewin.

Nog maar net terug van vakantie en de eerste weekendtrip is al geboekt, medio december. Voor ons is dat langetermijndenken.

De kibbeling op het strand van Bloemendaal aan Zee gisteren was niet te vreten.

Advertentie